Blog Action Weekend!

This week's theme: Enrollment & First Day Horror Stories.

You may use the picture below for you posts:

Like, submit and share your entries on our Facebook Fan Page: http://www.facebook.com/education4all

Malalim at Magulo

Mula nang marami akong matutunan pa sa mga bagay-bagay sa mundong ito, unti-unti ko nang kinalimutan ang pangarap ko na maging presidente ng Pilipinas. Opo. Mula noong bata pa ako, ito na ang pangarap ko. Ewan ko ba. Siguro dahil na rin sa maaga ko na pagkamulat na may AM radio pala at madaming problema ang Pilipinas. Lagi ko pa naririnig noon na si ganyang presidente kasi ay hindi ginagawa ang trabaho niya at may mga kung sinu-sino na lagi na lang nagrarally diyan.

In fact, galit ako sa mga aktibista noon. Hindi naman galit na gusto ko na sila mawala kundi iyun bang iniisip ko na akala mo kung sino silang magaling. Sabi ko pa nga, eh kung sila kaya ang lumagay sa gobyerno. Palagay ko eh papalpak din sila kasi puro lang sila ngawa at gulo. Ito ang ilan sa mga biases ko noon na buong pusong nilulunok ngayon dahil nasa kalagayan na nila ako.

Sa ngayon, mas na-realize ko na higit sa kanilang pag-ngawa at 'pangugulo', sila lamang ang may bukod tanging konkreto, malinaw at lapat sa lupa na mga solusyon sa mga problema ng lipunan. Ang problema nga lang, hindi sila (o kami) pinapakinggan. Ano ba ang mali na dagdagan ang budget sa edukasyon o ipamahagi ang lupa sa mga magsasaka? Sa tingin kasi nila mali. Lalo na iyung mga may hawak ng yaman at kapangyarihan ng bayan natin. Hudyat iyon ng pagkawala sa kanila ng kapangyarihan at yaman na mapupunta naman sa mga taong tunay na nagmamay-ari nito.

At dahil nga sa marami pa akong natutunan at nalaman dahil sa mas malalim na pag-aaral, marami akong mga bagay na pilit binabago sa aking sarili. Mahirap. Lalo na't dalawang dekada akong lumaki ng ganito. Maraming panahon na tinatamad ako. O gusto na lang magpakasarap sa buhay. Pero pilit ko na nilalaban ito ngayon. Lagi ko iniisip na sa kabila ng kinkaharap ko, may ibang tao na mas malala ang nararanasan kaysa akin.

---

Nakakatawa nga minsan, kapag sobrang hirap na ng pakikipaglaban ko sa mga personal ko na kahinaan at kabulukan, umaawit ako ng mga alam ko na makabayang awitin o di kaya sumisigaw sa isip ko na may ganitong esensya: "masisira ang rebolusyon kapag nagdala ako ng kabulukan ng aking pagkatao. kailangan ko itong bakahin. makibaka para sa pambansang demokrasya! mabuhay ang rebolusyon!"

Pero hindi siya biro. Mahirap pero kapag napagtagumpayan, ibang klase ng fulfillment ang mararamdaman. Naisip ko tuloy, ito ba ung sinasabi nila na 'walang Diyos na mga aktibista'? Kung wala silang Diyos, o ni sense ng moralidad, bakit nanaisin nila ng pagpapanibagong hubog? Bakit nila lalabanan ang kanilang mga kahinaan na sumisira sa buhay nila at sa kanilang paglilingkod sa sambayanan?

---

Sa kabila ng aking pagpupumulit na magpanibagong-hubog upang makapaglingkod sa sambayanan, hindi ko pa rin maiwasang bumalik sa dati. Maraming pagkakataon na gusto ko na lang isipin na wala naman ako maibibigay na kahit ano. Oo nga matalino ako (sabi nila). May potensyal. Pero hindi ko nakikita ang sarili ko sa sitwasyon na marami akong magagawa dahil noon pa man, kung hindi man ako palpak o walang pagkakataon na gawin ang nais ko, ako mimso ay hindi bilib sa mga magagawa ko.

Oo, napakababa ng pagtingin ko sa sarili ko. Pangit. Magulo ang isip. Pabago-bago ng desisyon. Walang direksyon ang buhay. Minsan nga nagtataka na nga ako kung totoo ba ung sinsasabi ng ibang tao sa akin o gusto lang nila ako i-gudtaym. Dahil hindi ako naniniwala na totoo ang sinsabi nila tungkol sa akin - lalo na kung maganda ito sa aking pandinig.

Sino ba naman ako? Isang matangkad na lalake (o napagbintangan na ring bakla) na hindi marunong maglaro ng basketbol at isang nerd. Iyun lang. Wala nang iba.

May nagsabi na sa akin noon na napaka-negatibo naman ng pagtingin ko sa aking sarili. Sabi ko, nagpapakatotoo lang ako. Ewan ko kung pagpapakatotoo pa ba ito o isa nang malalang sakit ng pag-iisip.

Kaya sa lahat ng bagay, mula sa pag-aaral, pag-ibig, pamilya at pakikibaka, kung pumalpak man, wala akong ibang sinisisi kundi sarili ko. Ang tanga-tanga ko. Ang torpe-torpe ko. Ang gago ko.

Sa totoo lang, may mga pagkakataon na sumusuko na lang ako at lahat na lang biglang guguho. Ayaw ko nang mag-aral. Ayaw ko nang makita ng kahit sino. Ayaw ko nang mabuhay.

Ilang beses na sumagi sa isip ko ang magpakamatay, pero sa kabutihang palad, hindi ko pa rin ginagawa.

Sigurado marami na naman ang magsasabi na napaka-emo ko naman. Pasensya na. Galit na naman kasi ako sa sarili ko.

---

Pero ewan ko kung masyado ko bang niroromanticize ang pagiging aktibista pero sa pagpili ko nito, kahit papaano nagkaroon ng direksyon ang buhay ko. Kahit papaano nagkaroon ng silbi kung bakit ako gumigising tuwing umaga at papasok sa skul. Pero siyempre, alam ko na marami diyan ang hindi sasang-ayon.

Sasabihin na ang pagiging aktibista ay isang bagay na sumira ng buhay ng marami nang kabataan noon at nagpapatuloy sa pagsira ng mga 'magagandang pangarap' ng kanilang mga magulang. Maraming pamilya ang sinisira nito.

Hayaan na natin ang iba na pabulaanan ang mga maling pananaw na ito. Pero para sa akin, ang mga bagay na kinakaharap ko ay isang pagpapatunay na mali sila.

Oo nga't hindi sang-ayon ang mga magulang ko sa ginagawa at gagawin ko pa pero sa tingin ko naman, nakikita nila na kahit papaano, di gaya noon, mas pursigido na akong ayusin ang pag-aaral ko. Ewan ko lang, pero siguro eto na lang iyung huling bagay na nais kong patunayan sa lahat. Na sa kabila ng mga palpak na mga nagyari sa akin noon, sa pinili ko ngayon, hindi na ako papalpak pa.

---

Sa ngayon, wala pa rin akong makitang masyadong pagbabago sa sarili ko. Pero di gaya noon, may ginagawa na ako kahit paano para magbago ang lahat. Mahirap. Magulo. Malalim. Sana lang ay kayanin.

Kung hindi man, sana ay kunin na lang ako ng basta. Mawala sa mundo na parang hindi ako nakilala ng kahit sino. At walang iiwang kahit anong ala-ala at bakas ko. Dahil parang wala lang naman ako. Parang bula na biglang lumilitaw at bigla rin na mawawala.

Pero sana naman, makagawa ako ng kahit isang tama at sana itong pinili ko ay ang tama na gagawin ko.

Sabi ko nga kanina: "masisira ang rebolusyon kapag nagdala ako ng kabulukan ng aking pagkatao. kailangan ko itong bakahin. makibaka para sa pambansang demokrasya! mabuhay ang rebolusyon!"

hardcore. :)

Ang Media at Hacienda Luisita

Mainit na naman ang usapin ng repormang agraryo. Lalong uminit ang sitwasyon ng lumabas ang isang hungkag at mapang-aping 'compromise deal' na pumapabor sa mga asyenderong Cojuangco. Mas nakakainit ng ulo ang mga naririnig at nababasa ko na mga opinyon at komento.

Kaya pilit na pinapalamig ng ilang taga-media ang sitwasyon - palalakihin pa ang balita na masyadong 'sensational' at iuulat pa ng paulit-ulit ng ilang araw. Headline at banner story pa. Gagawan pa ng maraming anggulo ang istorya kahit na halos wala na silang mapiga.

Pero iyung mga nagaganap sa Hacienda Luisita, nasa bandang gitna o hulihan ng balita. Marami ang nagaganap. Gaya ng paggamit ng HLI ng mga pekeng lider ng unyon para gumawa ng kasunduan. Ang pananakot at pandarahas sa mga tao upang bumoto at pumirma pabor sa 'compromise deal'. Ang pagbabalewala ni Noynoy sa nasabing usapin.

Napakaraming istorya ang puwede nilang gawin. Napakaraming kwento ang maaaring ibahagi. Pero mas pinili pa nila na magbingi-bingihan at magbulag-bulagan sa daing at kalagayan ng mga manggagawang bukid ng Hacienda Luisita.

Nasaan na ang kanilang 'pagpanig sa bayan at katotohanan?' Nasaan na ang kanilang 'matapang at patas na pamamahayag?'

---

Dahil rito, ang malawak na mamamayan ay nililinlang sa tunay na porma at nilalaman ng nasabing 'compromise deal.' Sa mga nababasa ko sa mga diskusyon sa Facebook at forums, inaakala ng marami na isa itong magandang pagwawakas sa matagal nang ipinaglalaban ng mga manggagawang bukid ng Hacienda Luisita. Lumalabas pa na ingrata at ganid ang mga magsasaka na ayaw pumirma o tumututol sa nasabing kasunduan. Iniaabot na daw ang mga Cojuangco ang kanilang kamay, gusto pa raw ng mga magsasaka na kunin ang buong braso. May ilang panatiko pa ang nagsasabing, narito na talaga ang tunay na pagbabago - at inuumpisahan na daw sa Hacienda Luisita.

At ung mga nakikialam daw na mga aktibista, wala nang ginawa sa buhay kundi kumontra.

Ito ay dahil sa mga kasinungalingan na patuloy na binabandera ng mga ilang nasa media.

---

Malaki ang papel ng media sa paghubog ng 'public opinion'. Kung kaya't sa kasaysayan, makikita natin na kung papaano ginamit ng mga diktador ang media upang pagandahin ang kanilang imahe at gawing katanggap-tanggap ang lahat ng mga karumal-dumal na kanilang ginagawa. Nakita natin kung paano sinikil at kinontrol ng rehimeng Marcos ang media upang maging pabor sa kanya lahat ng ilalabas na mga balita at istorya noong Martial Law.

Sa ngayon, wala tayong diktador. (Aroganteng pangulo, meron) Pero ang ilan sa media ay kusang yumuyukod sa kasalukuyang rehimen. Sila na mismo ang nagsisilbing 'propaganda machine' na nagbabandera ng 'pagbabagong' dindala di umano ni Noynoy Aquino. Pagbabago na inumpisahan sa wangwang at nagpapatuloy sa compromise deal.

---

Kung ganito ang kalakhan ng mga nasa media, nasa kamay ng taong bayan ang pagkilos upang ilantad ang mga tunay na pangyayari sa Hacienda Luisita. Mabuti na lamang at sa internet, may ilang progresibo at makabayang website ang patuloy na nag-uulat, gumagawa ng pagsasaliksik at panayam sa mga taong apektado ng isyu sa Hacienda Luisita. May ilang sadyang patriyotikong Pilipino (na 'di aktibista) ang naglaan ng panahon upang pag-aralan ang kasaysayan at ang pinag-ugatan ng sigalot sa Hacienda Luisita.

Ito ang dapat. Ito ang tunay na 'pagpanig sa katotohanan at bayan.' Ito ang tunay na 'matapang at patas na pamamahayag.'

---

Mamaya, didinigin na sa Korte Suprema ang isyu ng Hacienda Luisita. Pero abala pa rin ang ilan sa pagkalap ng mga 'sensational' na balita para ibaling ang atensyon ng publiko sa nangyayari sa mga magbubukid ng Hacienda Luisita. Puwede naman natin sabihin na lehitimong balita ung inilabas ng dilaw na TV station kanina pero nariyan ang timing. Eksakto pa na lumabas sa kainitan ng isang isyung ipinupukol sa kanilang ipinagtatanggol sa pangulo.

Lehitimo na sana ung balita kung mas nilawakan nila ung pagtalakay hanggang sa mga naranasang tortyur ng ilang kasama sa mga progresibong grupo na ginagawa ng militar. Pero hindi. Nauwi lang ito sa paulit-ulit na pagpapakita ng nasabing bidyo.

Tila pagkokondisyon sa isip ng mga tao na ito ang inyong pansinin, wag ang mga maiingay, madudungis at sabi nga nung isang taga-Up na kulay asul, 'baka they will hurt us' na mga magbubukid.

Nakakagalit ang tahasan nilang panggagago sa taong bayan.

---

Sa bandang huli, tayo ang dapat na maglalantad ng tunay na kalagayan 'di lamang ng mga manggagawang bukid ng Hacienda Luisita kundi ng tunay na lagay ng bayan. Dahil hangga't ang media ay nakikipagsabwatan sa status quo upang panatilihin ito, magpapatuloy ang krisis ng sambayanan at ang patuloy na paghihirap nito.

Stupid Move Again

Screenshot from my Facebook last May 7, 2010, The caption is added by the author.

So Noynoy made another stupid move last week. When will he ever learn?

Noong isang araw lang ay sinibak niya si Dr. Nilo Frisco bilang hepe ng PAG-ASA dahil daw sa mga naging maling forecast nito. Ito ay hinggil sa forecast nila na ang Bagyong Basyang ay hindi tatama sa Metro Manila pero ang nangyari dumaan nga ito. Pero muling nagpalabas ng panibagong dahilan ang Malakanyang - kaya daw sinibak si Dr. Nilo ay dahil sa umano'y di pagkakaunawaan nito at ng kanyang 'immediate superiors.'

Ano man ang sinasabi nilang dahilan, hindi tama na pagbuntunan ng sisi at galit si Dr. Frisco Nilo o ang PAG-ASA. Hindi naman nila kasalanan kung lumihis man ang bagyo dahil sa 'natural occurence' ito. Hindi naman sila Diyos para sabihin sa bagyo na dito ka dumaan dahil iyun ang forecast nila. Wala kang kontrol sa kalikasan. At kaya nga forecast o 'pagtaya' sa panahon - hindi ka 100% sigurado na tutugma o tama ito.

Hindi rin kasalanan ng PAG-ASA kung pumalpak man sila dahil na rin sa sobrang kalumaan na ng kanilang mga kagamitan. Dati ko pa naririnig ung pagnanais ng PAG-ASA na bumili ng Doppler Radars para mas maging accurate ang kanilang forecast. 1998 pa sila humihingi ng badyet para sa kanilang modernization plan. Pero dumaan na ang malalakas na bagyong Loleng, Frank, Milenyo, Ondoy at Pepeng na kumitil ng libu-libong buhay at sumira ng ilang bilyong pisong pananim at ari-arian - wala pa ring nangyayari.

At biruin niyo, kailangan pang mamalimos ng PAG-ASA sa JICA at ibang pang foreign agencies para humingi ng grant upang makabili ng mga Doppler radars na ito.

Ang bukod tanging nangyari ay ang paglisan ng mga weather forecasters ng PAG-ASA papunta sa ibang bansa.

Gusto ni Noynoy na mawala sa gobyerno ang katiwalian. Pero sa pagkakaalam ko, hindi naman nagnakaw, tiwali o abusado sa kapangyarihan si Dr. Frisco Nilo. Pero bakit siya ang pinagdidiskitahan? Baka naman dapat niyang unahin eh ung palpak na paghahanda ng NDCC. Nagbabala ang PAG-ASA na may darating na bagyo, hindi ba dapat eh naghanda na agad ang NDCC at hindi nila hinintay ung pagtama ng bagyo?

Iilan na nga lang sila na nagtitiis at buong pusong naglilingkod sa bayan sa kabila ng mababang pasahod at lumang kagamitan tapos gaganyanin pa sila ni Noynoy? Hindi na ako magugulat kung malalaman natin na may magandang offer na sa kanila ang foreign weather agencies para magtrabaho dito. Hindi na rin ako magtataka kung sa susunod, magigising tayo na wala na ang lahat ng naglilingkod sa PAG-ASA.

At doon sa ilang panatiko ni Noynoy na natutuwa sa ginawa ng boss nila, magiging maayos na ba ang forecast ng PAG-ASA kung maaalis si Dr. Frisco Nilo? Kung iyong US nga na may modernong kagamitan ay pumalpak sa pag-forecast kay Hurricane Katrina, hindi ba mas magaling di hamak ung mga forecasters natin dahil sa kabila ng kakulangan, pinipilit at nagagawa pa rin nilang makapagbigay ng pagtaya sa panahon?

Nakakaawa sila. Ito pa ang kanyang nakuha sa kabila ng sakripisyo nila.

At lagi-lagi, ang mga maliliit na tao ang kinakawawa. Sila lagi ang pinagbubuntunan ng sisi. Pero iyung mga abusado at tiwali, malaya pa rin at ayun nga, nagrereklamo sa Kongreso kung bakit daw siya masyadong pinagsasalitaan ng masama.

Ito ba ung ipinangako ni Noynoy na 'daang matuwid'? Sa isa lang ako nakakasiguro, ito ung binotong presidente ng 15 milyong Pilipino - walang kamuwang-muwang sa mundo.

Akala mo kung sinong may nagawa.

More Links:

http://www.ellentordesillas.com/?p=12352

http://newsinfo.inquirer.net/inquirerheadlines/nation/view/20100721-282272/Disturbance-24-PAGASA-specialists-lose-hope-leave-RP

http://www.gmanews.tv/story/105959/dost-pagasa-in-advanced-talks-with-jica-for-3-doppler-radars

Unang SONA Rally

"Only through militant struggle can the best in the youth emerge."

Sabado ng hapon, naisipan ko na sabihin sa aking kapatid ang balak ko na gawin sa Lunes: ang pumunta sa SONA ng BAYAN. Gaya ng inaasahan, hindi siya sang-ayon sa aking plano. Hindi na rin naman lihim sa kanila ang mga nagiging aktibidad ko nitong mga nagdaang buwan (liban sa ilang pagkakataong patago ko itong ginagawa). Pero dahil may kalokohan din siya na pinagtatakpan ko, bilang kapalit, kailangan niya din ako pagtakpan. (*insert evil laugh here*)

---

Dumating ang Lunes ng umaga. Naka-plano na ang lahat: papasok ako sa umaga dahil may mahalagang ako quiz sa isang major subject na magsasalba ng aking grade at liliban ako sa aking klase sa hapon. Sa mga kaklase ko, alam na nila ang aking gagawin dahil na rin sa aking pag-plug tungkol dito sa dulo ng aming report sa isang klase. Pero hanggang sa araw a iyon, tanong pa rin sila ng tanong kung tutuloy ba ako at bakit ako pupunta doon. Si ma'am na aking prof sa major na pinasukan ko ay alam din niya na pupunta ako. (Hi ma'am! :D)

---

Nananghalian kami ng mga kaibigan ko sa isnag fast food chain malapit sa school (alam na ng mga taga-CEU). Sa totoo lang, kahit man lang sa araw na iyon, ayaw ko muna sana kumain doon. Pumasok kasi sa isip ko ang iba't ibang kontradiksyon ng buhay. Habang ako ay kumakain sa isang de-aircon na kainan at gumastos ng 100 piso para sa ilang pirasong pagkain, maraming Pilipino ang hindi nakakakain ng tatlong beses sa isang araw at nabubuhay lamang sa 50 piso kada araw.

Maaaring medyo OA sa iba pero iyun ang katotohanan. Habang ang ilang ay parang ATM kung magpakawala ng pera sa kanilang kamay, maraming Pilipino ang nagtitiis sa hirap dahil sa pinagkaitan sila ng pangunahing karapatan na makapagtrabaho o magsaka sa kanilang sariling lupa upang kumita ng sapat at may maihain sa kanilang pamilya.

Sa bawat bagay na ating gagawin, dapat nating isipin na may kaakibat ito na pagharap sa realidad ng buhay ng ibang tao. Hindi iyung dahil sa maswerte tayo at malas sila.

What a dilemma I had that day. Kaya mga pre, sa nanay na lang ni ate amy tayo kumain lagi ha. :D

---

Alas dose ng tanghali. Habang nag-aabang ng bus sa may kapitolyo. Maraming mga bagay ang pumasok sa isip ko. Sabay sabay silang dumating kaya't wala na akong matandaan maliban sa isa: makabuluhan ba ang aking gagawin?

---

Dumating ako sa rally na naguumpisa na ang programa. May mga talumpati, pag-awit at pag-saayaw. Lahat ay expresyon ng paglalabas ng kanilang saloobin sa bagong rehimen na tila puno lamang ng pantasya't ilusyon na walang pagbabagong idudulot sa bayan. Iba't ibang tao ang aking nakita. Mga estudyante, guro, manggagawa't magsasaka. Hindi ko man sila nakausap at narinig ang kanilang mga kwento batid ko sa kanilang mga mukha ang pagnanais na tunay na makalaya sa kinasasadlakan nilang paghihirap.

Kakaiba pala ang pakiramdam na nakakasama sa mga ganitong pagkilos. Sayang nga lang at di ako nakasama sa pag-martsa. Pero sa maikling oras na naroon ako, ramdam na ramdam ko ang higit pang pangangailangan upang patuloy na lumaban at kumilos para isulong ang tunay na pagbabago. Kailangan pa ang patuloy na pag-aaral ng lipunan at pag-oorganisa ng kabataan upang makiisa sa laban ng malawak at nagkakaisang sambayanan.

---

May isang eksena sa SONA na tumatak sa akin. Nakita ko ito habang nakaupo sa may kalsada. Eksaktong pagtingin ko sa direksyon ng pinanggagalingan ng sikat ng araw, nakatayo sa ibabaw ng dyip ang isang lalake na may hawak na bandila ng KMU. Buong gilas niya ito iwinawagayway. Kung tama ang aking pagkakatanda, sinasabayan niya noon ang pag-awit ng 'Rage' ng bandang The Jerks. Nakaharang siya sa matinding liwanag ng araw at kakaibang sensasyon ang aking naramdaman habang nakikita ito. Sayang at wala akong digicam para maipakita ito sa inyo ngayon.

Sa eksenang iyon, dalawa ang aking naging realizations.

Una, masyadong nakakasilaw ang kulay dilaw na liwanag di umano ng pag-asa. Maningning ngunit nakakabulag. Aakalain mo na may dalang pag-asa pero ang totoo, binubulag ka nito upang hindi mo na lang makita na may bulok sa paligid mo. Isa pa, hindi mo ito kayang matitigan ng diretso. Kaya't kailangan ng magsisilbing pangharang at panlaban sa nakakasilaw at nakakabulag na pag-asang dala ng kulay dilaw na liwanag na nililinlang ang sambayanan.

Ikalawa, ang tunay na pag-asa ay wala sa liwanag na nagmumula sa itaas. Ito ay magmumula sa liwanag na nasa likod ng lumalaban na sambayanan. Ang sambayanan na handang ialay ang kanilang buong buhay para ipaglaban ang kanilang mga pangunahing karapatan na ilang daang taong ipinagkait. Ito ay magmumula sa atin - sa sama-sama nating pagkilos para itulot ang tunay na pagbabago. Tayo ang maglalantad ng kabulukan ng lipunan. Tayo rin ang magapapnibago dito.

---

Marami ang hindi nakakaunawa kung bakit kailangan ko na gawin ito. Simple lang naman. Tinapos ko na ang panahong sarili ko na lamang ang aking iniisip. Noong gabi bago ang SONA, may nabasa ako na ilang mga artikulo na nagbigay liwanag sa akin kung bakit ba kailangan pa ang mga pagkilos na gaya ng naganap noong Lunes. Sinabi sa isang artikulo, 'ilang taon na kayong walang paki-alam, wala namang napapala.'

Lumalaban ako dahil hindi ko na kaya ang manahimik. Hindi ko matiis na habang komportable ang aking buhay, milyong Pilipino ang naghihirap. Bahagi na rin ito ng aking pagsisisi na hindi ko sineryoso ang aking pag-aaral noon. Nasa magandang unibersidad na ako, pero hindi ko pa inayos ang buhay ko. Ngayon, pilit ko na binabawi ang lahat. Alam ko na kulang pa. Pero sa bawat hakbang na aking gagawin, ang lahat ay inaalay ko para sa ikatatagumpay ng laban ng sambayanan at para sa tunay na pagbabago't kalayaan.

Alam ko na maaaring walang silang pakelam sa gagawin ko. Pero alam ko na balang araw, kapag nakamit natin ang tagumpay, silang mga walang pakialam sa mga ginagawa natin ang magpapasalamat dahil 'di tayo yumukod sa mga mapang-api't makapangyarihan. Magpapasalamat sila dahil nanindigan tayo para magkaroon sila ng magandang kinabukasan.

Sa ngayon, tila walang kabuluhan ang lahat. Hindi tayo pinapakinggan. Pero hindi naman nadadaan sa mabilisan ang lahat. Hindi nadadaan sa isang eleksyon. Hindi nadadaan sa dalawang EDSA. Dahil nakita naman natin ang nangyari noon. Balik sa dati. Kaya kailangan ang patuloy at masikhay na pagkilos. Unti-unti, ang bawat hakbang at mga kasamang bumagsak, ay tungo sa pagkamit ng ating tagumpay.

'..rage against the dying of the light.'

Photos coutesy of Vanessa Faye Bolibol and Tudla Productions from their Facebook Accounts

SONA ng BAYAN 2010

It isn't enough for us to wait for Noynoy to tell what he plans to do for us. We should let him know what WE want him to do for us. Whether you voted for him or not, he is now our president and we should assert to him what the real needs of the people are.

Sa darating na July 26, 2010. Walang [pa]pasok dahil ang lahat ay magtutungo sa SONA ng BAYAN upang sama-sama nating ipahayag sa administrasyong Noynoy Aquino ang tunay na lagay ng bayan at ang kanyang mga dapat na gawin upang bigyang lunas ito.

Ang tunay na pagbabagong panlipunan ay magsisimula sa sama-sama nating pagkilos.

May pasok ka sa Lunes? Ang isang araw na pagliban sa klase ay maaaring isang malaking kawalan sa iyong attendance o grade. Pero magagawan naman yan ng paraan. Maaari ka pa na bumawi lalo na kung mag-aaral ka ng mabuti.

Ngunit ang pagkilos sa Lunes ay parang isang linya sa lumang awit: "..it's now or never." Habang nasa umpisa pa lang tayo ng rehimen ni Noynoy, mahalaga na agad nating maiparating sa kanya ang nais nating mangyari para sa ating bansa.

Kailangan ang nagkakaisa nating mga tinig upang talunin ang mga bulong ng mga trapo at oportunista na nakapaligid sa kanya. Dahil kung pababayaan natin na magpadala siya sa sulsol ng mga makasariling interes na ito, tayo na naman ang kawawa sa bandang huli. Mahirap nang bumawi.

Tapos na ang panahon para maging apathetic. Laos na ang mga walang pakialam sa mundo. Dahil kahit pilit mo mang iwasan ang katotohanang lugmok sa krisis ang bayan, sasambulat ito sa iyo kahit saan ka bumaling. Kaya't higit kailanman, ngayon ang tamang pagkakataon para tayo ay kumilos upang tunay na pagbabago nga ang manaig sa ating bayan. :)

Muli, SONA ng BAYAN. July 26, 2010. Pagtitipon ng kabataan sa may kanto ng Tandang Sora at Commonwealth Avenue. Para sa iba pang detalye, mag-email sa anakbayan.media@gmail.com o mag-text sa 09086123260.

On My "Writing Habits"

Tanong mula sa Formspring: "Ano po mga favorite mong topic tuwing nagsusulat ka? :) Saang place ka madalas magsulat? Kailangan ba talaga ng inspirasyon kapag magsusulat? Kung ganun, sino/ano inspirasyon mo? xD"

Halos lahat. Nasubukan ko na rin noon sumulat ng tungkol sa showbiz pero laging may halong pulitika or should I say, 'social perspective?' Madalas din ang tungkol sa buhay ko dahil masyado akong madrama. Lol.

Madalas nag-uumpisa ung mga isinusulat ko sa isang note na tina-type ko sa cellphone. Tapos pag naubos na ung 3000 characters. Saka ako magsusulat sa isang papel na madalas di ko natatapos. Kaya sa harap ng computer ako nagsusulat. Pag inspirado ako, tuloy-tuloy ang pagpindot ko sa keyboard. Pag ndi. Pinapanuod ko ung mga paboritong videos ko na nakasave sa PC.

Kung place, lahat halos ng artikulo na naisulat ko eh naumpisahan habang nakasakay ako sa kahit anong sasakyan. May makikita kasi ako na isang bagay o pangyayari sa byahe na nag-iinspire sa akin magsulat.

Siguro ung inspirasyon eh secondary. Una talaga eh kailangan na gusto mo talaga magsulat. Un ang mahalaga.

Inspirasyon? Hmmm.. Depende sa kung ano ang aking isinusulat. Ung huling post na sinulat ko na nasa FB ay dahil sa mga nakita ko na bata noong naglalakad ako pauwi. Nagkakalkal sila ng basura. At iyung narinig ko na argumento sa dyip na kaya hindi raw nakakapag-aral ung anak nung kapitbahay nila eh dahil tamad ung nanay at tatay. Ayaw daw magtrabaho.

Kaya wag ka tatabi sa akin sa biyahe at malamang na magawan kita ng artikulo. :D

Ang haba uli ng sagot ko. Haha.. :D

Tanong lang ng tanong. Make me feel important. Lol.

On the "Yellow" Posters in Bulacan

Tanong mula sa Formspring: "Anu masasabi mo sa mga posters na kumakalat na tumutuligsa sa mga alvarado ng pagtatayo ng isang political dynasty sa lalawigan? tingin mo, sino yung nagpapakalat nito? at panu mo nasabi na hindi nga tutulad si alvarado sa mga naunang namuno sa bulacan?"

Well, obvious na galing ito sa kaniyang mga nakalaban. May dalawang punto ako hinggil sa dinastiya. Una, nagiging masama ang dinastiya dahil isinasara nito ang oportunidad para sa ibang tao na may kakayahang maglingkod ngunit walang pinansyal na kapasidad at nagdudulot ito (madalas) ng katiwalian at tila pag-angkin na ng isang pamilya sa pamahalaan (gaya ng ginawa ng Mendoza siblings na nagpasahan lang sila ng puwesto).

Ikalawa, hindi masama ang pagkakaroon ng dinastiya kung ang kanilang pananatili ay lehitimo at suportado ng mamamayan at ang kanilang pamumuno ay kakikitaan ng malawak na progreso at pag-ahon ng mga tao sa kahirapan.

Pero sa akin mas matimbang ung unang punto. Ngunit wala naman din kasi un sa kung sino ang nakaupo - ito ay nasa kung may ginagawa ba ang nakaupo.

Si Alvarado ay may magandang reputasyon noon pa man sa Unang Distrito. Kilala na madaling lapitan at hingan ng tulong. Kung tama ang aking nabalitaan, naglalaan sila ng dagdag na pondo sa PGH para sa mga indigent patients mula sa Bulakan. Mga bagay na hindi nagawa nung dalawang magkapatid na walang ibang ginawa kundi magpatayo ng mga waiting shed at magpasikat.

May malinaw din na paninindigan si Alvarado sa mga isyu sa Bulakan gaya sa North Food Exchange, pagmimina sa Biak na Bato at sa kalagayan ng mga Dumagat sa DRT. Paninindigan na hindi natin nakita sa magkapatid.

Ang mahalaga lang, babantayan pa rin natin si Alavardo gaya ng pagbabantay na ginawa natin sa dalawang magkapatid upang ang kaniyang mga polisiya at ipapatupad na programa ay maging pabor sa mga mamamayan.

Tanong lang ng tanong. Make me feel important. Lol.

My Top Ten Emerging Influential Blogs (Partial List)

This is my first time to nominate for the Top 10 Emerging Influential Blogs for 2010. It is "a writing project that seeks in identifying new and emerging blogs who are making an impact to its readers in 2010." For the rules on how you can participate, check it out here. I felt compelled to nominate these blogs which made a lot of difference in my life these past few months so here they are. (I'm becoming emotional again. Lol.)

Ang Lungga ng Babaeng Otes

With over a thousand posts in her blog, Pia Montalban is a really passionate writer. She can write well-versed poems and thought-provoking essays. She talks about from the most personal to the most pressing social issues of our country. Blogging since 2007, she is but one of the few who remains firm and fervent in her desire to speak out her mind and share the lessons of her life.

Kapirasong Kritika

Teo Marasigan's long posts in his blog would bore any typical web user whose attention span is short and prefers seeing more images than text. But I tell you once you get hooked, you'll surely ask for more. More than his progressive views on politics and society, he doesn't claim to be self-righteous but he is firm on his principles and what he is fighting for. Progressives should read his blog often as well as those people who often criticize the Left for Teo's posts clearly explains things which are often misrepresented on mainstream media.

Rafael Anton Dulce

Currently ANAKBAYAN's National Vice Chairperson, I won't forget that day when this guy suddenly placed harsh comments on my previous blog. But I must admit, he made me realize later that what I wrote is simply baseless and full of crap. Eventually, I end up joining ANAKBAYAN back in UP.

Now, Anton, as everyone calls him, continues to write hard-hitting and sharp political commentary on his blog without apologies. You may decry him for being so rude in his posts and becoming too personal sometimes but in a crisis-ridden society that we are all into, we need to get real, straight to the point and give concrete solutions to the most pressing problems that majority of Filipinos are facing.

REKLAMOTION

For the first time, we now have drinking buddies sealing their friendship with a blog. Kidding aside, this blog contains contains the musings, commentaries and opinions of four friends sharing the same interests though they have differing views. This is quite unusual for a collaborative but that's what makes this blog a must-read for years to come. I must admit that this blog inspired me to push through with a project that I've been dreaming of eversince. Coming soon! Thanks to Reklamotion. :D

Secret Garden

Who would've expect that 'an average girl with a broken camera' (as she says so) can come up with nicely taken pictures that would surely captivate you. She's also awesome at creating vector images (which I hope she'll teach me how to do it) which are really nice, cute and girly. :D

The Barefoot Scientist

We may have disagreed on some things but I really admire how intellectual and progressive this man is. But what him different from other intellects is that he never fails to reach out and connect well with his audience. He's a geek who supports Free and Open Source Software but he never loses sight on the different social issues that are hounding our country today.

The Red Diary

She's annoyed with me because I keep on asking why she has the same profile pictures for all her online accounts - Twitter, Facebook, Blogger, etc. But you won't be annoyed with her (even if she has the same profile pic all over) as chronicles her life in this blog as a student leader and an ordinary teenager who lives out her life while serving for the greater good of her fellow students.

We Sell Martians

From drinking buddies (just kidding) now we have lovers. Lovers often seal their unending love with a kiss. But Lara and BB chose to seal it with a blog. These two lovers came into prominence when they published their widely circulated post about a senatoriable who ran last elections and almost won Gladly that senatoriable didn't won (sorry no clues for you. :P).

Pedestrian Observer

I may not always agree with what they say but this collaborative blog helps me think and rethink my stand on issues. Many will find it hard to understand some of their posts but you will surely appreciate how they give time and effort to give a deeper look on today's pressing issues.

One more to go. :) If you want your blog to occupy the last spot and you think you are worthy of it, leave your creative comments and responses below and tell me why should I include you on my list.

Thank you for these sponsors who made this project possible: Events and Corporate Video, Budget hotel in Makati, Pinoy Party Food, Copyediting Services, PR Agency Philippines, Budget Travel Philippines, Send Gifts to the Philippines, Roomrent - units for rent, Search Profile Index, and Corporate Events Organizer.

On Today's Philippine Independence Day

I somehow deplore my previous post a year ago on independence day. I had stated a line there that seems to be not-so true with the fact that some see a hopeless case in the current line of problems that our beloved Philippines has. It would now seem inevitable for some to take up arms and take the fight to the hills. I also deplore the fact that I have restated some lines owned by authors whose names I now cannot remember. (My apologies)

---

Anyway, I am not supposed to be writing about anything today until I saw the slew of comments made after my comment on why I think that message of Hillary Clinton for our independence day is just another piece of crap.

I am not really quite surprised that a lot find my comment too bitter and that I was dweling too much on the past.

Some gave me unsolicited advices to move on and forget the past so we can move forward - just like an already trashed up relationship (which is what should be because of the unfavorable relationship for us that we currently have with the US).

As expected some would point out that the Spaniards and Japanese did worse. But how can you even say that when the kind of history that is being taught in schools all over the country merely discuss that part of our history wherein some 'power-hungry democratic country' seized our just proclaimed independence and even called us rebels in our own country!

But I guess the common denominator among their comments is that: we look up to America as some sort of a role model and a big brother.

And that most of them I guess, have not known what is life then under the Stars and Stripes. For your reference, you may read my previous post containing a brief summary of what happened during the Philippine-American War.

These comments really made my Independence Day.

---

I once remembered how I looked up to America as an 'ideal state' and even wished someday that we would be like them.

But as soon as I found out how they treated Filipinos as nigger, bandits, bandido and tulisan, I suddenly feel disgusted at how can a supposedly bastion of freedom and democracy do that to us? I began to doubt that there was a huge cover-up on this topic because I don't remember it being discussed thoroughly unlike other topics in Phil. history such as the abusive friars, slave labor and monopolies during the Spanish period and the rape of our women during the Japanese period.

Photo Courtesy of The New Yorker

Photo Courtesy of HistoricalTextArchive.com

I was about 10 then. I was lucky enough to pick up that book (I forgot the title) and learned what school hadn't taught me.

---

So I would like again to reiterate my statement:

"As long as the US won't say sorry for the atrocities they commited when they occupied the Philippines and be accountable for the hundreds of thousands of Filipinos killed during the Philippine-American War, which ironically happened after we declared our independence, their greetings are just a piece of crap. Where's our sense of history guys? Alamin ang nakaraan para malaman kung paano natin haharapin ang kinabukasan. :)"

Actually, this is not just about asking for apologies for what they did in the past but is also about the continuing meddling of the US in our affairs.

Since they came to colonize us, our history contains a lot of instances wherein the US is working behind the scenes to make things favorable for them even up to the point of supporting a tyrannical and authoritarian dictator just so their interests would not be harmed.

---

This is not about how I hate America or how I want the US to be completely destroyed because that would make me act like an imperialist too. This is about letting people know what really happened back then. I know that past is past but if we have become completely ignorant of the past, we allow our past to continually haunt our future. Just like now at how we deplore ourselves for being like this and like that and we are all hands down for America because 'she gave us almost everything' - including AIDS.

But don't get me wrong. I will still celebrate this independence day even if just a few years ago Bonifacio had been excecuted by his fellow compatriots. I will still celebrate this independence day even if the illustrados then seized the credits of the revolution from the masses who ignited it.

Because even if this was a short-lived triumph interrupted by American imperialism, we have shown that we are capable of uniting against a common enemy. This only shows that we can still do it today, not on our individual means, not on individual promises that 'I'll change myself' but collectively as a Filipino people who will by all means bring about lasting changes to this nation.

But to say that we have been truly free is another story.

For the meantime, let us look back and reflect on our past so we will know what we should do for our future.

Ipaglaban ang Kalayaan ng Pilipinas!

Paglingkuran ang Sambayanan!

---

Postscript: Someone commented that freedom has no use if people are all hungry, I urge that person to read my post on what's the use of 'freedom' that we have right now.

For more on the Philippine American War, click on this links: here and here.

Mahalin Mo Siya

Sa taong gustong gusto siya, mahalin mo siya.

Huwag na huwag mong sasaktan ang kanyang damdamin. Huag mo siyang paiiyakin. Dahil oras na ibigin ka niya, wagas na pag-ibig ang ibibigay sa iyo nang walang kapalit o kondisyon. Higit pa sa pagmamahal niya sa kanyang sarili. Halos kapantay ng pagmamahal niya sa Diyos at bayan.

Mahalin mo siya ng tapat at too. Huwag mo akong tularan at ang iba pa na iibig lamag dahil ito ang idinidikta ng lipunan at mundo. Panindigan mo siya. Salagin mula sa mapang-matang mundo. Gawin mo ang lahat para maging tunay siyang maligaya na kahit kailan 'di ko kayang ibigay sa kanya.

Mahalin mo siya gaya ng pagmamahal mo sa iyong sarili. Mahalin mo ang buo niyang pagkatao dahil bawat hibla nito ay walang bahid ng pagkukunwari. Kung ano ang iyong nakikita, kung ano ang kanyang ipinapakita, ganoon siya.

Mahalin mo siya at punan ang 'di ko naibigay na pagmamahal sa kanya.

Mahalin mo siya at ibigay ang lahat para ipaglaban ang inyong pag-iibigan. Dahil natitiyak ko, hindi ka magsisisi na siya'y nakilala mo.

Huwag kang tutulad sa akin na isang duwag, huwad at mahina na 'di kayang ibigay ang lahat kahit sa aking sarili, alam ko na tunay ko siyang minahal.

Salamat sa kanya, nalaman ko kung ano at papaano ang tunay na pagmamahal.

At sa kanya at sa iba na nagsabi na 'di ko siya minahal talaga, maaaring tama kayo. Pero hindi ko maitatanggi ang aking pag-iyak gabi-gabi sa kaduwagan at kahinaan na 'di ko maiparamdam sa kanya na minahal ko siyang tunay.

Salamat Lord, sa isang magandang pangyayaring naganap sa buhay ko. Hindi siya para sa akin. Hindi siya laan para sa akin. Pero salamat, dahil iminulat mo ako kung paano ba ang magmahal ng tunay.

Sa gabing ito, natapos na ang lahat.

Sana tapos na din ang pagpatak ng aking luha dahil malaya't pinalaya ko na siya. sana'y matagpuan na niya ang kanyang kaligayahan, ang taong magmamahal sa kanya ng tunay.

May 14, 2010 | 03:04 A.M.

Image taken from the Internet

Ang BOTO ko ay para sa KABATAAN PARTYLIST, Satur OCAMPO at Liza MAZA

Unang beses ko bumoto ngayong 2010. Six years ago, hindi ko malilimutan na todo-suporta ang ibinigay ko para sa nakaupong pangulo ngayon. Mabuti na lamang at hindi pa ako bumoboto dahil isa itong malaking pagkakamali. salamat na rin sa kanya, namulat ako sa kabulukan ng ating sistemang pulitikal pero kasabay nito ang pagkawala ng pag-asa na mababago ang lahat.

2006, noong nasa UP pa ako, sumama ako sa pagkilos noon laban sa TOFI, ang tanging partisipasyon ko sa isang rally. Hindi ko iyon pinagsisisihan. Dahil noong mga panahong iyon, sa kabila ng pagkabigo na mapigilan ang pagkakapasa noon ng 300% increase sa tuition ng UP, muling nabuhay ang aking pag-asa na mababago ang lahat.

2007, nakilala ko ang KABATAAN PARTYLIST. Mula noon, buo na ang aking pagsuporta sa mga adhikain at ipinaglalaban ng KABATAAN PARTYLIST. Hindi pa nila ako miyembro noon lalo't higit na hindi pa rin ako maaring bumoto noon. (At wala rin ako ni isa na kakilala noon mula sa KPL). Pero dahil sa pagnanais ko na makatulong ng kahit konti sa kanila, kinampanya ko ang KABATAAN PARTYLIST sa aming lugar. Hindi rin naman ako nabigo dahil marami din kahit papaano ang bumoto sa kanila dito.

Pero bakit ba nila ako noon napa-bilib at nagawa ko sila na suportahan sa pamamagitan ng pagpophotocopy at pamimigay ng printed na poster nila at pamphlets?

1. Consistent sa kanilang mga paninindigan. Noong una ko silang nakilala, sila ay tutol na sa patuloy na pagtataas ng matrikula. Noon din na nagbabadya ang pagtataas ng tuition ang UP, bukod tangi na KABATAAN PARTYLIST lang noon ang naaalala ko na grupo ng kabataan at isa sa mga unang kinundena ang pagtataas ng tuition sa UP. Kamakailan lang, naging matagumpay ang kanilang kampanya kaisa ng mga estudyante ng PUP upang pigilan ang 2000% tuition increase. Patunay rito ang isinampang House Bill No. 2440 kasama ang mga kinatawan ng Bayan Muna na naglalayong magtakda ng tatlong taong moratorium sa pagtataas ng tuition sa lahat ng antas at uri ng paaralan.

2. Backed by no one but the youth. Hindi gaya ng ibang partylists, ang KABATAAN PARTYLIST ay walang backer na mayamang pulitiko. Ang pondo nito ay galing mismo sa kasapian. Ang mga kasama dito ay hindi sumasama dahil may libreng pakain o may 'benefits' sila na makukuha. Ang mga kasama dito ay ang mga tunay na nagmamahal sa bayan at naghahangad ng makabuluhang pagbabago. Kaya nga ang pondo ng KABATAAN PARTYLIST ay talagang kakarampot kumpara sa ginagastos ng ilang partylist diyan. Umaasa lang ito sa suporta ng kabataan at sa sipag at dedikasyon na kanilang ibinibigay upang mangampanya sa bawat sulok ng Pilipinas. Ang utang na loob ng KABATAAN PARTYLIST ay tanging sa KABATAAN - wala sa mga mayayamang negosyante o mga pulitiko.

3. Progressive, militant, nationalistic and pro-people in words and actions. Marami diyan ang nagsasabi na makabayan sila at isusulong ang kapakanan ng mga Pilipino pero oras na mahalal, nagkakalimutan na. Ang KABATAAN PARTYLIST, mula umpisa malinaw kung ano ang kanilang paninindigan at kung sino ang kanilang pinapanigan - siyempre ang kapakanan at karapatan ng lahat ng kabataan! Marami din diyan ang nagsasabi na sila ay kontra-ganito, kontra-ganyan pero sa mga malawak na pagkilos ay nowhere to be found. Ang KABATAAN PARTYLIST lang ang bukod tangi na malinaw ang kanilang ipinaglalaban. Sa bawat isyung nakakaapekto sa kabataan, laging nakikisangkot ang KABATAAN PARTYLIST upang ipagtanggol, isulong at ipaglaban ang sambayanan.

At gaya ng KABATAAN PARTYLIST, mayroon na din tayong maaasahan na mga tunay na makabayan na handang dalhin ang ating mga ipinaglalaban sa SENADO: sina Liza MAZA at Satur OCAMPO.

Kabi-kabila ang mga paninira sa kanila ng kanilang mga katunggali. Ngunit hindi nito masisira ang ilang dekada nilang paglalaaan ng kanilang buhay para sa paglilingkod sa sambayanan. Mula noong panahon ng kanilang pakikibaka laban sa Martial Law hanggang sa kanilang termino bilang mga kinatawan ng Bayan Muna at Gabriela, sila'y laging para sa masa at sa pagsusulong ng ating mga karapatan. Habang sila'y nasa tungkulin laging kapakanan ng bayan ang kanilang ipinaglalaban at hindi ang pagpapayaman ng kanilang mga sarili.

Sa kabila ng kanilang dinanas na pandarahas at panunupil sa ilalim ng administrasyong ito at sa patuloy na panggigipit na ibigay ang kanilang Countrywide Development Fund o Pork Barrel mula noong 2005, hindi ito naging hadlang upang gawin nila ang kanilang tungkulin bilang mga mambababatas.

Ilan sa mga batas na kanilang naipasa ay ang:

Anti-torture Act (RA 9745)
Rent Control Act of 2009 (RA 9635)
Tax Relief for Minimum Wage Earners Act of 2008 (RA 9504)
Public Attorney's Office Act of 2006 (RA 9406)
Abolition of Death Penalty (RA 9346)
Overseas Absentee Voting Act of 2003 (RA 9189)
Philippine Nursing Act of 2002 (RA 9173)
Anti-Trafficking in Persons Act of 2003 (RA 9208)
Anti-Violence in Women and Children Act (RA 9262)
Magna Carta for Women (RA 9710)

Simple lang naman kung bakit ang KABATAAN PARTYLIST at sina Satur at Liza ang gusto kong iboto: alam nila ang mga problema ko bilang kabataan at handa nilang ipaglaban tayo upang bigyang solusyon ang ating mga problema. Hindi sila nangangako ng dagliang solusyon sa mga problema ng kabataan at lipunan, ngunit kung magkakaisa tayo sa sama-samang pagkilos, kasama nila, tiyak ang pagkamit natin sa tagumpay.

Isang boto lang ang maari nating ibigay para partylist. Labindalawa para sa senador. Ibibigay mo ba ito sa mga 'hindi pa subok sa laban at wala pang napatunayan?' Ako? Hindi. Dahil ang isang boto ko para sa partylist ay ibibigay ko sa KABATAAN PARTYLISTT. Hindi ko rin sasayangin ang dalawang boto na maibibigay ko sa pagka-senador. Ibibigay ko ito kina Satur OCAMPO at Liza MAZA.

Para sa tuloy-tuloy na magandang simula. I-shade ang oval sa tabi ng #152 sa kanan ng ating mga balota para sa KABATAAN PARTYLIST!

At sa mga SENADOR ng BAYAN, i-shade ang oval sa tabi ng #33 para kay LIZA MAZA at i-shade din ang oval sa tabi ng #37 para kay SATUR OCAMPO.

PILIPINO para sa PAGBABAGO. PAGBABAGO para sa PILIPINO. Iboto ang ating mga kandidatong MAKABAYAN!

Get to know my candidates more:

KABATAAN PARTYLIST - http://www.kabataanpartylist.com/

LIZA MAZA - http://lizamaza.com/

SATUR OCAMPO - http://satur4senator.com/

NPA front daw ang MAKABAYAN Coaliton (Bayan Muna, Gabriela, ACT Teachers, Anakpawis, Kabataan, Katribu), Satur Ocampo and Liza Maza? Read our response here: http://bit.ly/cGGuji

Share |

Why I Will NOT VOTE for NOYNOY

Some people are quite crazy about NoyNoy these days. No, not crazy. Insane would be a much better word. Sa Filipino, mga baliw. They've completely lost their minds attacking people who goes against their belief that their Benigno "NoyNoy" Simeon Aquino III should be the president of this country. Attacks aimed at destroying the credibility of that person. Lately, we have heard how Pia Magalona had been harrassed by Noynoy fans in her blog because she supports Richard Gordon.

What's even worse is that if his fans talk about why they will vote for Noynoy, they cannot give out a clear answer (see samples here: 1, 2, 3). They are instead busy on lambasting his opponents and giving out crazy reasons on why they won't vote for them.

Even their candidate is out of his mind. Ang kapal ng mukha niyang sabihin na kung 'di siya mananalo, mananawagan siya ng People Power. Tsk. Could someone close to him slap his face so he could wake up in his own world?

These things alone give me enough reasons not to vote for him. But I'm going to give you five more reasons why I'm not voting for Benigno "NoyNoy" Simeon Aquino III so just maybe, ponder upon your choice of president.

1. Noynoy is not Ninoy or Cory for that matter.

For the first time in our history (or maybe not), we're going to elect someone as president just because his mama and papa are Ninoy and Cory Aquino. Ok these two people are great. I look up to them as my heroes. But please, can we have better reasons why we should vote Noynoy? Can it be because his sister is a 'great' game show host?

People keep on telling us that because he has good parents, he must be good too. I can be somehow sure that Noynoy is a good son to his father and mother. But if he had been able to live up to the example of his parents, that would be a big question.

If he is really a good son, then he should have espoused the ideals of his parents. He should have been very active in Congress and Senate. He should have authored bills that would benefit the people. He should have called for justice and condemned every single act of repression committed by the State because how his father suffered in prison is one glaring example of how ruthless Martial Law is and how can the State abuse its power to silence dissidents.

But he's not. He's just plain and simple using the legacy of his parents. Ibang level ng gamitan 'to.

May nagsasabi pa na hindi naman daw niya kasalanan kung bakit niya naging magulang sina Ninoy at Cory. Yes, we cannot choose our parents. But just because his parents are Ninoy and Cory, we should vote for him? Hell no. It's just plain 'historical accident.'

2. Noynoy is craving for power.

This is just so disgusting. Some portray him as humble and sincere because he is a reluctant presidential candidate. Hindi raw siya atat at gahaman sa kapangyarihan. WTF. The presidency is not for those who are reluctant, it is for those who knows the implications of being a president and what can be done from that office.

But this had only been quite true from the start because I doubt if he was really sincere then in 'imitating' what his mother done before she accepted the call to run. Right now, we see him issue statements like if he doesn't win, he shall call for People Power. Yes he clarified that it is only if he had been cheated but as we all know, politicians in this country do not accept defeat. It's always either you win or you had been cheated. This kind of statements scares the hell out of me because he thinks that he should be president at all costs.

And please, Noynoy or anyone else for that matter does not hold the franchise for People Power. It belongs to the people. If Noynoy thinks that real People Power that would come from 38% of Filipinos who supports him. Hell no! He should remember that 62% does not like him.

3. Noynoy is not faultless, incorrupt or a 'clean politician as others would like to portray him.

His hands are bloodied by the victims of the Hacienda Luisita Massacre. Most people often see this as a black propaganda aimed at derailing Noynoy's 'victory' on May 10. It is not. But if it is all about Villar's C5 controversy and landgrabbing accusations, these are legitimate issues that Villar should answer. Why the double standard?

The Hacienda Luisita Massacre is one glaring example on how majority of our farmers are still fighting to get their piece of land from landlords such as the Cojuangcos. I can't believe how Noynoy answered this before. He said that he doesn't own much of the HLI so why should he care? Then, he went on to blame that some of these farmers are squatters and that militant groups had meddled in the issue. Then he issued a recent statement that the lands would be given out the farmers by 2014. All of which are only aimed to veer away public scrutiny from what really happened back then.

Aside from that, can his supporters ask Noynoy or anyone from his campaign team from where or whom do they get their campaign ads? They had been attacking Villar on using billions of pesos on his campaign but we are quite sure that its his own money and the hell I care if he spends them all. But how about Noynoy? Where does he gets all this money to air his commercials everyday?

4. Noynoy is plain incompetent.

Yeah his name was not involved in any corruption scandal during his term as a congressman and senator. I'll give it to Noynoy but oh my, twelve years as a lawmaker (nine as a Congressman and three as a Senator) and he hasn't passed or authored any major bill that would benefit the Filipino people? Houston, I think we have a problem.

Try to look at it this way: sinuwelduhan natin ang isang Congressman na hindi naman ginagawa ang kanyang pangunahing trabaho - gumawa ng batas. We've wasted our precious taxpayers' money for nothing. Wala itong pinagkaiba sa mga nangungurakot. Isn't this also a form of corruption? Getting paid for something that you don't do?

If he had not been able to perform his duties well as a lawmaker, can we expect him to do better if he's a President? I guess no. Here's an excerpt from an article published just last April 30 on the NoyPi blog:

If and when he becomes President, Noynoy can hire persons who are competent and with high standard of morality and unquestionable integrity to serve as members of his Cabinet. This will complement any deficiency in his executive ability or experiences.

O di ba, umamin din sila. :)

Doing nothing does not amount to doing something good.

5. Noynoy is clueless about the presidency.

This early, all of his statements or replies to issues are coming from his spokespersons and minions. Does this ring a bell? Very much Gloria Arroyo. He rarely answers questions himself. Unlike other candidates who talk to the media themselves most of the time. What does it tell us? If he's not even prepared to face the media, then how will he face criticisms once he become president? Maybe, he'll heed the advice of Risa Hontiveros.

Aside from that, he's clueless about almost everything. He doesn't know why the HL issue is related to him? (Or maybe he's just being plain stupid about this.) He does not know that by opening up our country more to foreign investors would only kill our local industries and make us dependent on them. He does not know that the main reason why a lot are jobless is not only because of job scarcity but because of repressive state policies like that one which allow companies to hire employees on a contractual basis. He does not understand that land reform is a central issue that needs to be addressed not by dull promises but by concrete plans and actions that would be in favor of the farmers. He does not understand.

Pero do we expect him to understand these things? No. Because the fact the he's an Economics graduate but does not even have a comprehensive, clear and concret platform on that issue, that alone makes him really clueless.

So who will I vote for President if I don't want NoyNoy, Villar, Erap and Gibo? Right now, I'm planning to skip my vote for the presidency but just so I can express my protest against these irrational people who will vote for Noynoy, I'm takng my pick among those who are at the bottom of the surveys. After all, these people are also legitmate choices. They even present a much better platform than this Hepa-guy. I won't settle for anything less.

If you want to see principled leaders, performs their duties as lawmakers and is consistent in its fight for the people in Congress, you need to know why you should vote for KABATAAN PARTYLIST.

In the mean time, let me share with you some people who will not vote for Noynoy too. No big fan of their websites but I agree with their points. Some of which are written long ago, after he announced his candidacy:

A Noynoy Aquino administration could be the modern-day version of the Marcos regime!

33 Reasons Why I Will Vote for Noynoy.. NOT

Why I will not vote for Noynoy Aquino?

Natural Born Killers

Pinakamahusay na Pangulo at iba pang Mito

Never Mind Hate Mail: 5 Reasons Why I Won’t Be Voting For Noynoy Aquino

Beyond the Amber Ribbons: A NO for Noynoy in 2010 Elections

Noynoy Aquino should Prove Himself to the People, Not Vice Versa

Noynoy Aquino, what change will you bring???

Disclaimer: I am not working for any presidential candidate. I am currently affiliated with KABATAAN PARTYLIST and though we are under the MAKABAYAN COALITION which has an alliance with NACIONALISTA PARTY, I will not vote for Manny Vilar. Currently out of my list for presidentiables are Noynoy, Villar, Erap and Gibo.

Image Credits:

Cory and Ninoy Photo Used on Image